Bredero werd op 16 maart 1585 geboren in Amsterdam. Hij was het derde kind van Maryghen Gebrants en Adriaen Cornelisz. Na hem volgenden nog negen kinderen, van wie de meeste jong gestorven zijn. Bredero groeide op aan de Nes, die toen Gansoort werd genoemd. Zijn hele leven bracht hij door in Amsterdam en hij leefde als een echte ras-amsterdammer en bewuste burger. Amsterdam groeide in deze tijd enorm en had de rol van Antwerpen als handelsstad overgenomen.

Bredero ging naar de Groot-school der oude Zijde en leerde daar de Franse taal, zo blijkt uit een passage in Moortje:

Eervvaerdighe hooggheachte Meesteren… hier sult ghy sien (indien ’t u lust) de groote stouwtheyt van een slechte Amstelredammer (die maar een weynigh kints-School-frans in ’t hooft rammelde)…

Na zijn schooltijd ging hij in leer bij de Antwerpse kunstschilder Francois Badens. Helaas zijn er geen werken van hem bewaard gebleven. Al vroeg in zijn leven begon hij met schrijven en werd hij lid van de d'Eglentier. Na een tijde wilde hij echter iets nieuws en richtte samen met zijn vrienden Pieter Hooft en Samuel Coster een soort toneelvereniging op: De Nederduytsche Academie. Bredero's toneelstukken, die zich voor het merendeel afspelen tussen de normale Amsterdammers, waren succesvol. Over zijn privéleven gaan vele verhalen. Hij zou een losbandige, Amsterdamse schuinmarcheerder geweest zijn, die zijn tijd het liefst in de kroeg doorbracht met een hoer aan zijn zijde, totdat hij verliefd werd op onbereikbare meisjes. Ondanks de vele romantische gedichten die hij schreef voor zijn 'onbereikbare liefdes', is Bredero nooit getrouwd. Hij was een tijd verliefd op Tesselschade Visscher. Misschien was zij zijn muse voor al deze gedichten, maar het kon net zo goed iemand anders zijn of zelfs alleen maar een ingebeelde liefde.

In de winter van 1618 zakte Bredero door het ijs, een half jaar later overleed hij onverwachts.